دوشنبه 25 بهمن ماه 1389

امروز 21 بهمن ماه و تا روز دوشنبه 25 بهمن هنوز 4 روز باقیست. همه یاران ما با بلافاصله بعد از انتشار متن درخواست رسمی آقایان کروبی و موسوی با آرزوی برگزاری هرچه با شکوه تر اعلام این “همبستگی با مردم مصر و تونس” به شور و شوق در آمدند. حکومت، هم چنان درمانده، مانده است که چه کند. اگر اجازه صادر کنند، تهران و دیگر شهرها مطمئنا یک پارچه بر خواهند خاست و همه خواهند دانست که حکومت فعلی چقدر منزوی و بیکس است. جز عده ای پشت کرده به خلق خویش کسی با آنها نیست. و اگر اجازه ندهند همه خواهند دانست که این حکومت است که خودسری می کند و به قانون تن نمی دهد و به قول آقایان موسوی و کروبی آن چه در قانون به نفعشان است بر ملت تحمیل و آن چه که حقوق ملت است تضییق می کنند.

بهره دیگر ابتکار آقایان موسوی و کروبی این است که به حکومت فرصت نمی دهد ادعا کند که جنبش سبز دیگر رمق ندارد و “دیگر خبری نیست”. آنها که به ضرب داغ و درفش می خواهند حکومت کنند باید هر لحظه بدانند که ما هستیم و سر حرف های خود ایستاده ایم. “رای من کو” شعار یک روز و یک لحظه نیست. تا انتخابات آزاد نهضت ادامه دارد. نه کسی دلسرد شده و نه از رمق افتاده. داغ و درفش جواب نمی دهد. این که علیرغم تمام ترفندها هیچ یک از گرایش ها و گروه های فعال در جنبش سبز کناره نگرفته و یا علیه دیگری برنخاسته اند، این که همه همسو با هم حرکت می کنند به ایران امید می دهد که ترفند حکومت برای شکاف انداختن در صفوف ملت و یا بد بین کردن و مشغول کردن رهبران سبز به یک دیگر پاسخ نداده است. ابتکار آقایان موسوی و کروبی و استقبال بسیار گسترده ای که از آن شد نشان می دهد که تا چه حد حکومت در رسیدن به اهداف خود متشتت و درمانده است؛ و تا چه حد گرایش های متنوع سبز با یک دیگر همسو و مصمم مانده اند.

بهره آخر و بسیار مهم درخواست آقایان موسوی و کروبی از مردم و حکومت رسانیدن این پیام از سوی مردم سبز ایران به فرعونیان حاکم بر مصر است که ملت ایران و ملت مصر همبسته اند و هر دو از هر نوع استبداد - چه امریکایی و چه ضدامریکایی - بیزارند. این ابتکار افشاگر تلاش های حکومت است که می خواهد جنبش مردم مصر را، نه یک حرکت آزادیخواهانه، که یک حرکت ضد امریکایی معرفی کند. هرچند سیاست معقول و مداراجویانه اوباما و اتحادیه اروپا و فشار سنگین آنان بر نیروهای مسلح مصر، برای عدم مداخله به نفع مبارک، از چشم هیچ کس پوشیده نیست.

آزادی مقدم بر استقلال و مقدمه استقلال است. این پیام جنبش سبز است. رسالت دوشنبه 25 بهمن این است که این پیام مردم ایران را به مردم مصر، که با قدرت در مسیر پیروزی پیش میروند، برساند و میرساند. 25 بهمن باید به مصریان بگوید که مردم ایران با آنها هستند چون آزادی می خواهند و می خواهند انتخابات آزاد داشته باشند تا حمایت ملت پشتوانه قدرت حکومت شود. آنها می خواهند حکومت متکی به مردم باشد و نه بر اسلحه، و نه بر هیچ کس دیگر.

آن چه در منطقه ما می گذرد به تاریخ می گوید که استبداد از هر نوع که باشد سرانجام رفتنی است؛ جایش زباله دان تاریخ است. کشورها یکی پس از دیگری در مسیر مردم سالاری رکاب می زنند. هیچ حکومتی نخواهد ماند که بتواند بدون انتخابات آزاد حکم رانی کند.

مطمئنا 25 بهمن ما را به آزادی، به آرمان و هدف بزرگ انقلاب بهمن، نزدیک تر و عمر یکه تازی غارت کنندگان آرمان های آن انقلاب را کوتاه تر خواهد کرد. فردا سی و دومین سالگرد انقلاب ایران است. انقلابی که جمهوری اسلامی را ساخت برای رسیدن به استقلال و آزادی. برای رسیدن به همین خواسته بود. آنچه در مصر رخ می دهد نیز عین همین حرف است. ایران و مصر - به فاصله 32 سال - هر دو در یک مسیرند، از انقلاب به سوی آزادی. عزم هر دو ملت برای رسیدن به آزادی پاینده باد.