این نحوه خبررسانی غیر عادی و نگران کننده است

خبر مربوط به کشف توطئه ترور سفیر عربستان در واشینگتن را با دقت نگاه کردم و سپس در وب سراغ اطلاعات دقیق تر و جزئیات بیشتر رفتم. نحوده عرضه “خبر” و اهمیتی که امریکا و اروپا برای این “خبر” قائل شده خیلی بیشتر از خود خبر مرا نگران کرد. اگر عزم و سیاست روشنی پس این خبر نبود روال کار نرمال رسانه ای ایجاب نمی کرد ماجرایی که 5 ماه پیش جزئیات آن روشن شده بوده در ابعادی چنینی روی آنتن ها برود. و این تازه در صورتی است که تمام جزئیات ماجرا را صحیح و کاملا بی خدشه تلقی کنیم. هرچند که همین برداشت که سیاستی پشت ماجراست هر ذهن عادی را در باره اصل ماجرا هم به تردیدهایی تشویق می کند.
حس می کنی همین نحوه عرضه “خبر” خیلی کسان دیگر را هم به صرافت انداخته که سایر “نشانه” ها را هم درذهن ردیف و مرور و نگران شوند که در غرب برخی دارند خواب های شوم در باره کشور ما می بینند.
نگرانی ها کاملا به جا و درست است.
ماجرای نمایش فیلم “خط و نشان رهبر”، در بی بی سی فارسی، که بسیار هم عجولانه سر و پر از غلط غلوط هم بندی شده بود، و واکنش بسیار تند حکومت نیز - درست یا غلط - به نتیجه گیری ها در همین مسیر دامن زد.
اشاره ام از جمله به دستگیری مستند سازان و تهدید خانواده های کارمندان بخش فارسی است. مانوور 30 هزار بسیجی و اعلام رسمی فرمانده سپاه که گفت این 30 هزار موتور سوار را آماده کرده و تعلیم داده ایم که مانع تکرار حوادث 88 شوند، نیز واکنش دیگر است.
در مقاله ای که دو روز پیش در باره سوریه منتشر کردم تصریح کرده بودم حرف غرب در قبال سوریه بسیار روشن است: تغییر رژیم، اسد باید برود.
از این که ترکیه و غرب از تغییر رژیم در سوریه حمایت می کنند فی نفسه نمی توان نگران بود. اما از شتاب آنها در انجام این فکر جدا باید نگران بود.
این که دلایل داغ کردن اوضاع و شتاب دادن به حوادث با کدام روندها و نیازهای حاکمان بر غرب در رابطه هست یا نیست در ذهن روشن نیست. آیا این رویکرد با روند حدت یابنده مشکلات در خود امریکا و آغاز مبارزات برای انتخابات آتی ریاست جمهوری در آن کشور مربوط است، یا با نقشه های عوامل منطقه ای ضد جمهوری اسلامی، یا با عواملی به کلی جداگانه؟
باید دید. امروز فقط می باید باور کرد که عوامل قدرتمندی غرب برای تشدید تقابل با حکومت و بحرانی کردن رابطه با ایران دیگر هیچ تردید ندارند.

بعدالتحریر
چند ساعت بعد از انتشار این یادداشت در فیس بوک با توجه به کامنت هایی که ذیل یادداشت فوق آمده بود جملات زیر را به صورت یک اظهاریه status در صفحه فیس بوک خود گذاشتم

“نحوه رفتار با بستگان کارمندان بی بی سی فارسی فقط ضد اخلاق و خلاف انسانیت نیست. نفرت انگیز است، نشانه خودکامگی بی قانونی دهشتناکی است که بر کشور ما حاکم است. به علاوه من خیلی از این کارمندان را خوب می شناسم. دغدغه ها و نگرانی های آنان برای میهنشان و مردم کشورشان و سطح شعور و شناخت آنان از مسایل و مشکلات ایران و جهان اصلا با این احساس ها در وجود اعضای “جبهه پایداری” و امثالهم قابل مقایسه نیست. و بالاخره اگر حقیقت گویی و حقیقت جویی و انصاف و عدالت معیار باشد هرکس کارهایی که خبرنگاران و برنامه سازان بی بی سی فارسی و انگلیسی عرضه می کنند را با کارهایی مقایسه کندکه برنامه سازان و خبرنگاران شبکه های صدا و سیما ارایه می دهند قطعا نزد وجدان پنهان خود دست صدا و سیما را بالا نخواهد برد. ایکاش قاتلین دیش های ماهواره ای در می یافتند که آن دیش ها بکلی بی گناهند. اگر صدا و سیمای ما - در رقابت با بی بی سی فارسی - در ذهن شهروندان در مسابقه حقیفت گویی و حقیقت جویی برنده بود به دستگیری و قتل عام این دیش های بیگناه کمتر نیاز می افتاد.”